Soep uit de supermarkt is heilig

Sindskort koop ik een liter verse soep van 3,50 euro in de supermarkt. Dit is op het einde van de maand 80 euro, maar het is wel de moeite. De reden hiervoor schrijf ik in volgende blog.

In mijn blog tegen armoede dacht ik te besparen op mijn dagelijkse portie soep. Als je werkt krijg je deze in de cafetaria of als je een SDF bent krijg je deze gratis op straat of in het buurthuis. Toch is de magie van soep nog genialer dan ik dacht. Ik koop vijf maal per week een liter soep en het is een echte levensstijl geworden.

Waarom koop ik soep in de supermarkt, omdat een beker verse soep in een broodjeszaak even duur is als een liter voorgemaakte verse soep in een supermarkt. Als je soep gaat halen dan doe ik 2000 stappen en heb ik een babbeltje in de supermarkt met de bediendes. Dat maakt het een uitje tijdens lange schrijf partijen.

Moest je zelf soep maken, twee maal weeks. Dan zou je financieel niet goedkoper uitkomen en dan heb je minder smaken om te proeven. Ik kom uit een familie van soepdrinkers, omdat er altijd soep was in huis. En soep is dan ook een sociaal gebeuren, als je thuis soep maakt voor jezelf, dan is het drinken om te drinken. Dan heeft je gezondheidssurplus ook geen meerwaarde.

In de supermarkt zijn voluté’s of maaltijdsoepen relatief goedkoop. Dat wil zeggen dat je vaak met een boterham kaas hierbij al genoeg hebt gegeten. Dit maakt dat je veel geld kan uitsparen, zelf voluté’s maken is vaak duur en tijd rovend.

Elke dag verse soep uit de supermarkt is niet alleen goedkoop, sociaal en gezond omdat je de wandeling maakt en je zonder veel moeite soep kan drinken. Het zorgt ook voor een goed ritme in het leven. Het enige nadeel zijn de plastieken verpakkingen die zich blijven opstapelen en waarvoor ik geen oplossing vind.