Het Vlaams-Afrikaans Huis te Elsene van oud naar nieuwe versie
Een objectieve kijk op het Vlaams-Afrikaans Huis zal niet bestaan. In de coulissen werd er altijd gezegd dat het Vlaams-Afrikaanse Huis 1.0 chaotisch was. Nu is het Vlaams-Afrikaans Huis 2.0 op orde gezet, maar de nieuwe garde heeft nog geen doelgroep, behalve dan het buzz-woord Afrika. Het is een Afrika gekruid met de Vlaamse voorwaarden van de nieuwe legislatuur.
Met Kuumba 1.0 had je een diverse samenwerking binnen de diaspora, taal-en kooklessen, een bar voor ontmoetingen, jaarlijks een reis naar Congo-Kinshasa, veel cultuur (tentoonstellingen, muziek, dansateliers, alfabetisatie cursussen,…) en een facebook-pagina.
Tegenwoordig zijn er repetitielokalen geörganiseerd voor Afrikaanse artiesten, kunnen artiesten van Globe Aroma meer komen spelen, is er oog voor diversiteit (minder tribaal). Het Vlaams-Afrikaans Huis geeft nu de fakkel over aan de jongeren en er is meer ruimte voor vrouwen.
We kunnen zeggen dat 2.0 geïnstitutionaliseerd geraakt, met een jaarbudget van 135.000 euro (huur en twee halftijdsen), terwijl dat vroeger onder Jeroen het 100.000 was (huur en één voltijdsloon).Terwijl de coördinator de laatste maanden van het jaar zonder loon zat, staat jaarbudget nu 25.000 euro in het rood. Dit wordt door goede bron bevestigd, maar het Vlaams-Afrikaans Huis biedt geen transparantie over de huidige schuldenlast.
Volgens een bestuurslid Vlaams-Afrikaanse Huis is het enige verschil met vroeger dat het Vlaams-Afrikaans Huis geen café meer is. Na een mislukte doorstart van een eerste coördinator, die te snel de hete hangijzers vastnam. Kregen twee halftijdsen het heft in handen die er nu toe in slagen om een lijn te trekken door het beleid van het Vlaams-Afrikaans Huis. De hoofdcoördinator Aline is klaar gestoomd door de bestuursraad.
Is dit het probleem van het vroegere huis dat het chaotisch was, maar wel transparant, een privé-publieke samenwerking was, sociale cohesie en -inclusie voor opstond, echter staat het nu onmiddellijk onder de Vlaamse gemeenschap en is er natuurlijk niet veel keuze vrijheid.
Het sociale leven rond het Vlaams-Afrikaans Huis werd vaak met een pint gevierd en terecht. Dat is iedereen zijn verantwoordelijkheid geweest, we zijn dan ook ouder als achtien allemaal. Tegenwoordig is het tournée minérale heel het jaar door…
Verschillende tentoonstelling werden gedurende tien jaar door de inwoners van de wijk en de doelgroepen georganiseerd; houtbewerkers werden tentoonstellingsmakers, vuilnismannen werden kunstenaars, straatjongeren werden dansers en bodypainters, muziekanten werden schilders en studenten geneeskunde werden ‘bewogen fotografen’.
De raad van bestuur in het Vlaams-Afrikaans Huis 1.0 stond eigenlijk te ver van de dagdagelijkse realiteit. Oud-coördinator Jeroen, vertelde dat hij een sabatical wilde doen in de Democratische Republiek Congo, omdat hij dan tien jaar coördinator was, dat is niet duidelijk gecommuniceerd naar de gemeenschap en de bestuursraad. De raad van bestuur aanvaarde dit echter niet.
Terwijl vaak de kritiek bij de oude garde is dat 2.0 ‘tabula rasa’ heeft gedaan, maar dat is het probleem als cultuur van politiek afhangt. De woorden bij de heropening van Bruzz door de nieuwe coördinatrice zijn dan ook in het verkeerde keelgat geschoten bij de anciens vandaar de reactie. De coördinatrice Aline was eigenlijk niet volledig actief betrokken binnen de gemeenschap om zich bewust te zijn van haar woorden. Dit gebeurt echter vaak in gesloten gemeenschappen met veel hoge context communicatie.
Steeds meer is het duidelijk dat het Vlaams-Afrikaans Huis Congo-Kinshasa loslaat. En steeds meer met Afro-Amerikaanse bril wordt gekeken. Terwijl het spijtig is dat we onze unieke historische band met een land loslaten, er is nood aan herkenning van onze rol in dit land.
