El Salvador heeft plannen met de Arabische Wereld

Enkele dagen geleden trok het ministerie van Buitenlandse zaken van El Salvador, het Centraal-amerikaanse land, de erkenning van het Polisario in. Dit is territorium in/aan Marokko dat streeft naar onafhankelijkheid. Het was sinds 1989 erkend door El Salvador.

Kenmerkend voor El Salvador is dat het een grote Arabische gemeenschap heeft die de Polisario steunen. Dit is de op één na grootste Palestijnse gemeenschap van Centraal-amerika, ze zijn met ongeveer 100.000 van de 2,4 miljoen inwoners, iets minder dan in Honduras. In Chile zijn ze met z’n 600.000 Palestijnen.

Het is een succesvolle gemeenschap die altijd politiek actief is geweest in Noord-Afrika en het Midden-oosten en sterke banden onderhoudt met het moederland waaruit ze zijn gevlucht na de val van het Ottomaanse rijk, de meesten kwamen uit Bethlehem of van dicht bij Jerusalem. Ze kwamen als tijdelijke werkkrachten naar El Salvador en werden zoals overal in Latijns-Amerika ‘Turcos’ genoemd. Zij vormden een gedicrimineerde gemeenschap in dat land tot begin jaren ’30 de dictator Maximilliano Hernandéz Martínez hun immigratie verbood.

Toch heeft de gemeenschap zich in verschillende industrieën kunnen ontwikkelen en de gemeenschap verspreidde zich over heel het politieke spectrum. Zo was er in 2004 een ‘stand off’ tussen twee presidentskandidaten, de communist van de oude guerillia beweging FNLM Shafik Handal en de Republikeinse Nationalistische Conservatief Antonio Saca. Hij zou het gaan halen en toen al waren er lovende woorden voor Palestina. Terwijl daarna President Mauricio Funes aan de macht kwam, hij sprak zich pro-Palestina uit in 2011, en erkende de Palestijnse staat daardoor kreeg hij bezoek van Mahmoud Abbas, de vorige leider van de Palestijnse staat.

Ondertussen heeft de gemeenschap haar cultuur kunnen bewaren, de typische voedingswaar wordt nog benoemt in het Arabisch, Arabische dans is populair en het is chic om Arabisch in de VS te studeren aan prestigieuze Universiteiten. Toch zijn de banden met de VS en Israël zeer sterk in de Palestijnssalvadoriaanse gemeenschap, zo steunde en bewapende Israël samen met de VS tijdens de dictatuur en de Salvadoriaanse Burgeroorlog.

De vraag is nu of na het verbreken van de banden met de Polisario door de conservative Nayib Bukele en huidig president, de volgende stap in het buitenlandsbeleid Palestina is omdat zij toenadering zoeken tot de VS en deze weg loopt via Israël.