Een oefening tot armoede vraagt een nieuwe utopie

Waarom sparen als er niet iets smakelijk tegenover staat. De eerste jaren zal ik geen grote uitgaven kunnen doen en zal het rekenen zijn met het budget dat ik heb. Bijverdienen zit er niet in, maar sparen dat kan natuurlijk wel. Daarmee is mijn utopie om binnen vijf jaar enkele maanden in Beijing Chinees te gaan leren.

Ik leerde reeds Arabisch en nu ben ik A2 in het Russisch, reden te meer om een plan te beginnen bedenken om met Chinees te starten omdat mijn droom de drie grote talen beheersen is. Daarmee dat mijn utopie is om binnen vijf jaar enkele maanden Chinees te gaan leren in Beijing.

De bedoeling is om de komende twee jaar mijn Russisch te verbeteren en dan twee à drie jaar Chinese les te volgen in Brussel. Tegen dan zou ik geld op de bank moeten hebben en een extraatje om enkele maanden Chinees te gaan leren in Beijing.

Dat is het doel dat mij kan recht houden in die periode. Ik heb al veel landen gezien en ondertussen heb ik ook al veel boeken gelezen. De politieke tendenzen zijn niet super, dus enkele jaren ondergrondsgaan lijkt mij niet zo dom.

De utopie zal mij kracht geven om door de moeilijke dagen te geraken. En te leren leven met minder in het leven. Naar het schijnt duurt het tien jaar om Chinees te leren, schrijven of praten dat valt nog te beslissen. In ieder geval is het een verwarmer in koude dagen.