Dochter van de moekhabaraat

Op zaterdagavond nam ik weer mijn positie in. Ik zat in de schaduw en bestelde een pizza ‘Diego Armando Maradona’, ik probeerde niet op te vallen dus bestelde een gancia aan de bar, zoals de Argentijnen drinken tegenwoorden. Ondertussen analyseerde ik de zaal.

Mijn bondgenoot was een tafel aan het entertainen van Italiaanse Orthodoxen, de vader van het gezin was een echte bulldog die een klop had gekregen. Hij had namelijk een grote plakker op zijn oor en ik hoorde hem zeggen dat hij gevochten had. Mijn bondgenoot was deze tafel aan het animeren het was natuurlijk niet de eerste avond dat ik haar dat zag doen. Deze Syrische Orthodoxen zijn natuurlijk geïnteresseerd in spierballen. Dat zijn mensen die leven met oorlog, omdat hun gemeenschap veel mensen binnen de Russische invloedssfeer heeft.

Ik ben natuurlijk iemand die niet met geloof bezig is. In Zuid-Azië krijg je dan het label van communist, maar als die mensen weten dat je linkse symptahieën hebt mag je je in een sloppenwijk van Napoli gaan verstoppen. Mijn ‘Diego-Armando-Mardonna-Pizza’ was nog niet op of de leider van de moekhabaraat, naar mijn analyse, kwam binnen en zette zich aan tafel bij deze mensen en liet ‘dochter van de moekhabaraat’ afdruipen en hij nam het woord. Ik hoorde hem praten en het ging voortdurend over Christenen, maar Christenen, er zijn veel Christenen, het ging voornamelijk over de Christenen in Syrië; aantallen, locaties en hij bleek geen verfijnde spreker te zijn, maar zijn specialiteit was zo obsessief dat zelf de oma aan de tafel besefte dat er nattigheid was.

Toen ging de Bulldog een sigaret roken, ik zat in de marge en vroeg hem onopvallend. ‘Ah, u bent een Italiaan?’ hij zei ‘Jaja’, ik zei ‘awel, ik drink nu een gancia, omdat de Argentijnen geen fernet meer kunnen betalen’. Hij antwoordde ’Che? Kunnen de Argentijnen hun fernetto niet meer betalen?’ Natuurlijk er wonen 40% Italianen in Argentinië, ik die daar tien maanden woonde heb een joker in Italië die goed van pas kwam. Ik had weer wat sympathie bij de vijand.

Toen de familie Italianen naar huis ging stond de vader van ‘dochter van de moekhabaraat’ alleen. Ik riep ‘ya usted’ omdat hij leraar is, hij geeft arabisch les in St-Josse. Zijn dochter zei zelf dat hij klassiek arabisch geeft en dan eens dat hij dit aan kinderen les geeft, allemaal heel onschuldig zei ze. Ik vroeg hem: ‘anta min qism Belgikaa?’ toen hij voor mij stond, mijn arabisch is al een tijdje weer in roulatie. En hij zei ‘na3m, ana myn qism Belgikaa’. (bent u van departement België’ ‘ja, ik ben van departement België’)

Natuurlijk is mijn codenaam vandenplas006, ik had dus een bevestiging dat hij van de geheime dienst is of de moekhabaraat van Syrië en dat hij operatief is in België.

Ik zette dus een teenslotbom vast op zijn lichaam en sprong met ‘dochter van de moekhabaraat’ uit het restaurant, maar liept snel nog naar binnen omdat mijn gancia niet volledig opgedronken was. Liep weer naar buiten en het restaurant ontplofte met een mooie paddestoelen wolk, ik was vergeten te zeggen, het was een teenbom al-fungi?

Natuurlijk al-fungi, het is wat gefungeerd mijn verhaal…

Part one of Brussels Syria Noire