De huidige economische situatie in Venezuela is normaal en niet de uitzondering
Venezuela is een land dat weinig stabiliteit en welvaart heeft gekend, behalve tijdens twee ‘oliebonanzas’. De eerste onder president Perez en de tweede onder het regime van Chavez. Het was duidelijk dat de lessen geleerd waren onder ‘Chavisme’ om het geld van de ‘oliebonanza’ beter te gebruiken voor een zolang mogelijke tijd nog. Tegenwoordig moet er weer nagedacht worden hoe ze het geld van de volgende Bonanza gaan gebruiken. Of dat onder socialisme of kapitalisme is, dat kan beter beslist worden in het stemhokje.
‘Oliebonanzas’ in landen die enkel op olie productie gebaseerd zijn leveren enorme welvaart op. Het is dus de bedoeling dat tijdens deze korte bonanzas, de gecreëerde welvaart goed gebruikt wordt. Tijdens de regering van Perez van ’74 tot ’79, was Venezuela het land met de grootste per capita consumptie van Whiskey ter wereld.
In Venezuela hadden ze namelijk nog niet door dat het een tijdelijke zaak was, omdat door de twee oliecrisissen in de jaren zeventig de olieprijs artificieel hoog werd gehouden door de OPEC. Daarom begonnen ze in Venezuela enkele op korte termijn de zaken te bekijken.
Er waren geen duidelijke investeringen op de lange termijn, omdat Perez dacht dat dit voor altijd zou blijven duren en dat de Venezolaanse olie-reserves onuitputtelijk zijn.
Toch was er een nationale plan onder Perez om het geld goed te gebruiken, echter dit belandde in de kast om de het over ‘billions and billions’ ging, die ze als land niet eens konden opgebruiken. De Venezolanen geloofden dat ze het nieuwe ‘el dorado’ waren en dat ze binnenkort gouden flatgebouwen zouden bouwen.
In die periode was Venezuela de bakermat van de jetset, er verhuisden veel westerlingen eind jaren zeventig naar Venezuela, omdat ze dachten dat er daar fortuin was te verdienen. Terwijl het Westen zijn tijd had gehad, maar dit eindigde op een crash omdat de olieprijzen weer daalden. Van ’83 of ‘black friday‘ tot begin 2000 was er veel sociale onrust en lag de economie in puin.
Dit leidde tot een voedingbodem waarop de linkse oppositie, die al meer dan vijftig jaar bestond, begon te propageren. Binnen het leger was er een commandant, Chavez, die steeds meer aanzien kreeg omdat hij geloofde dat het geld tijdens een oliebonanza beter moest gebruikt worden en veel meer naar de lagere klassen moest gaan.
De bedoeling van deze radicale man, was van de volgende oliebonanza zo lang mogelijk te rekken en dit geld zo goed en nuttig mogelijk te gebruiken.
Daarvoor moest hij werken aan internationale netwerken, herverdelingsmechanismes, industriële opbouw en landherverdeling. Toch raakte hij niet aan de verworvenheden van de burgerij zoals president Lula da Silva dat ook niet deed in Brazilië. Dat is de reden waarom hij nooit een communist is geweest of mag genoemd worden.
In de plaats van bij het originele plan te blijven, werd er steeds meer voor een Cubaansmodel gekozen en werd de fout gemaakt om voor een anti-imperialistische buitenlandse politiek te kiezen.
Dit leidde tot het huidige embargo, toch is een embargo illegaal als je de geschiedenis van Venezuela bekijkt omdat het altijd economisch moeilijk is geweest in Venezuela. Deze was altijd vol sociale onrust en hyperinflatie, de keuze of Venezuela in kapitalisme of socialisme moet leven, tijdens de periode tussen oliebonanza’s hangt af van je persoonlijke politieke voorkeur, dat beslis je in het stemhokje.
Toch volgens bepaalde bronnen is de economie van Venezuela en die van de VS volledig uit elkaar gegroeid, dus de vraag is welke impact het embargo zal hebben op Venezuela.
Wat de huidige vraag moet zijn in Venezuela is hoe ze het geld van de volgende oliebonanza gaan gebruiken en hoe ze hun economie verder gaan opbouwen in de groene economie.
Bron: What everybody needs to know: Venezuela, Oxford University Press.
